تو سوی چشمانت را
از کدامین ستاره به وام می‌گیری
که این چنین بر پیشانی ماه می‌درخشی؟
آن شب
نمی‌دانم در پچپچه‌ی باد چه ترنمی بود
که ستاره‌ام تا سحر نخفت و
چشمانم خواب را به نماز ننشست!
آن شب
نمی‌دانم بهار را چگونه کاشت
آن سرو ناز
که سحر شکوفه رویید از بستر ترد خاک!

¤ سیب نوشته است این جا:خانوم سیب